Павел Васильев

Шығармашылығы

Васильевтің өлеңдерінде ескі Ресейдің фольклорлы мотивтері революция мен КСРО-ның ашық, штампынан айырылған тілімен үйлеседі. Қазақстанда XIV ғасырда обаға барған Новгород үшқұйниктерінің ұрпақтарымен негізделген Прииртыш казак станицаларының арасында өскен болашақ ақын бала кезінен бастап екі мәдениетті — орыс және қазақ мәдениетін сіңірді,бұл оған қарама — қайшылықтар-Шығыс пен Батыс, Еуропа мен Азия арасындағы көпірге айналуға мүмкіндік берді.

“Кулаки” поэмасында ақынның “ең маңызды” шығармаларының бірі деп саналған, оларға Кеңес ауылының жан-жақтылығы, қоғам мен ұжымдастыққа тез үйренудің мүмкін еместігі, Кеңес өкіметі жүргізген және қайғылы салдарларға жиі әкелетін кулактармен күрес айқын көрсетілген.

“Христолюбовские ситцы” (1935-1936) өмірбаяндық поэмасында Павел Васильев елдің алдағы даму кезеңін бейнелеп, Игнатия Христолюбов бейнесінде, бірақ болашақ батыр адам — суретші және Жаратушы, Мәсіхтің идеалдарын Лениннің практикалық істерімен ұштастыратын, — генийдің, осы әлемнің ақауларын еңсеруге қабілетті болу процесін көрсетті.

Васильевтің поэзиясы басқа ақындарға елеулі әсер етті.